‘Oehoe, dat is de Achterhoek Tsjoek’… De lofzang van Normaal op het boemeltje van Zutphen naar Winterswijk heeft wel wat elementen waar ik aan moest denken toen wij afgelopen vrijdagavond in Winterswijk op onze bestemming aankwamen.
Ons avontuur begon rond 18 uur voor het station van Culemborg, Tjeerd Harmsma als chauffeur en Henk Ruesink, Pieter Steijlen en Dik de Voogd als passagiers. Samen het bekerteam van Denk en Zet Culemborg. Na Dik zijn vijf minuten zijn we vertrokken richting de Achterhoek, Winterswijk ligt toch zo’n 130 kilometer verder op… Muziek onderweg van de Hooverphonics en de Krautrock van Jane. Eerst natuurlijk de snelweg tot Lichtenvoorde, dan de provinciale weg tot bijna aan Groenlo, een B-weg om een stukje af te snijden en daarna nog een paar kilometer aan zandwegen tot aan de camping. Camping ten Hagen ligt in het buitengebied van Winterswijk, richting Meddo, aan een meertje met de naam ‘Het Hilgelo’.
Pfff, blij dat we het hebben kunnen vinden. TomTom kende het exacte adres niet dus dat was nog even zoeken tussen de maisvelden in het donker maar uiteindelijk was daar het mooie uithangbord van Camping en Klompenmakerij ten Hagen.
Om 19:50 stapten wij de recreatiezaal binnen. Daar wachten Frits Zegelink, Henk Sonderen, Erik ten Hagen en Mark Sanders ons op. Het bekerteam van WDV Winterswijk. Frits: “Goede reis gehad, was zeker wel een uurtje rijden?”
Geen besef van afstanden die Achterhoekers… Tjeerd: “Nou, we zijn om zes uur vertrokken, dus 1 uur en 3 kwartier”. Erik: “Wow, dan zullen jullie al wel moe zijn.”
We gaan beginnen. Pieter tegen Frits, Dik tegen Henk, Tjeerd tegen Erik en Henk tegen Mark.
In het welkomstwoord van Erik sprak hij over de verrassende uitschakeling van Huissen en dat ze vanavond ook hoopten op een stunt tegen het sterke Culemborg en veel succes allemaal.
De eerste ronde.
Pieter kreeg zijn geliefde spel met een hoge randschijf tegen Frits maar het materiaal slonk gestaag en Pieter kreeg het niet helemaal rond. Remise.
Dik had prima centrumspel tegen Henk en na wat ruilen koos Dik voor een variant vol met tactische wendingen. Helaas kon Henk dit nipt remise houden. Dik had ook kunnen kiezen voor een strakke positionele aanpak, die leek achteraf wel winnend. Remise dus.
Tjeerd kreeg een onorthodoxe stand op het bord maar kwam daar goed uit met een bescheiden aanval. Erik speelde combinatierijk tegen waardoor de partij geruisloos naar de remise liep.
Henk had prima Klassiek centrumspel tegen Mark maar kwam er niet door. Het eindspel was zelfs beter voor Mark maar wel remise.
De tweede ronde.
Na de 4 remises moet er worden gesneldamt. Na een korte pauze werd dit bal geopend rond 23:30. Hier kunnen we kort over zijn. Henk kreeg nadelig klassiek en ging door zijn vlag. Tjeerd blokkeerde volledig in een volle stand en ging ook door zijn vlag. ‘De piepe was leug’ zoals de Achterhoekers zouden zeggen. Pieter won makkelijk. Dik kreeg voordeel maar Henk wikkelde af naar remise. Verloren dus, dat sneldammen was net een halte te ver en tactisch zeker niet slim gespeeld door ons.
Tegen middernacht was het stil in de auto toen de terugreis werd aangevangen, nog beduusd van het hele gebeuren en de uitschakeling. De Swamp Blues van Tony Joe White bracht de stemming weer enigszins terug en veilig stonden we iets na 01:30 weer bij station Culemborg. De laatste trein voor Pieter naar Utrecht Lunetten was toen al een uurtje weg maar Henk bracht Pieter naar huis. Dik ging nog een biertje doen en Tjeerd was aan slapen toe.
Winterswijk is een mooi dorp maar net een halte te ver weg…
